CZYTANIA NA  XXXIII NIEDZIELE ZWYKŁĄ - ROK B -  18. LISTOPADA 2018

PIERWSZE CZYTANIE

Dn 12, 1-3 Zmartwychwstanie w czasach ostatecznych

Czytanie z Księgi proroka Daniela

W owym czasie wystąpi Michał, wielki książę, który jest opiekunem dzieci twojego narodu. Wtedy nastąpi okres ucisku, jakiego nie było, odkąd narody powstały, aż do chwili obecnej. W tym czasie naród twój dostąpi zbawienia: ci wszyscy, którzy zapisani są w księdze. Wielu zaś, co śpi w prochu ziemi, zbudzi się: jedni do wiecznego życia, drudzy ku hańbie, ku wiecznej odrazie.

Mądrzy będą świecić jak blask sklepienia, a ci, którzy nauczyli wielu sprawiedliwości, jak gwiazdy na wieki i na zawsze.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 16 (15), 5 i 8. 9-10. 11 (R.: por. 1b)

Refren: Strzeż mnie, o Boże, Tobie zaufałem.

Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem, *
to On mój los zabezpiecza.
Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy, *
On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.

Refren.

Dlatego cieszy się moje serce i dusza raduje, *
a ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie,
bo w kraju zmarłych duszy mej nie zostawisz *
i nie dopuścisz, bym pozostał w grobie.

Refren.

Ty ścieżkę życia mi ukażesz, *
pełnię radości przy Tobie
i wieczne szczęście *
po Twojej prawicy.

Refren.

DRUGIE CZYTANIE

Hbr 10, 11-14. 18 Skuteczność ofiary Chrystusa

Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Każdy kapłan Starego Testamentu staje codziennie do wykonywania swej służby i wiele razy składa te same ofiary, które żadną miarą nie mogą zgładzić grzechów. Ten przeciwnie, złożywszy raz na zawsze jedną ofiarę za grzechy, zasiadł po prawicy Boga, oczekując tylko, «aż nieprzyjaciele Jego staną się podnóżkiem pod Jego stopy». Jedną bowiem ofiarą udoskonalił na wieki tych, którzy są uświęcani. Gdzie zaś jest ich odpuszczenie, tam już więcej nie zachodzi potrzeba ofiary za grzechy.

Oto słowo Boże.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Por. Łk 21, 36

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Czuwajcie i módlcie się w każdym czasie,
abyście mogli stanąć przed Synem Człowieczym.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA

Mk 13, 24-32 Sąd ostateczny

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«W owe dni, po wielkim ucisku, „słońce się zaćmi i księżyc nie da swego blasku. Gwiazdy będą spadać z nieba i moce na niebie” zostaną wstrząśnięte. Wówczas ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłokach z wielką mocą i chwałą. Wtedy pośle On aniołów i „zgromadzi swoich wybranych z czterech stron świata, od krańca ziemi po kraniec nieba”.

A od figowca uczcie się przez podobieństwo. Kiedy już jego gałąź nabrzmiewa sokami i wypuszcza liście, poznajecie, że blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie te wydarzenia, wiedzcie, że to blisko jest, u drzwi.

Zaprawdę, powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie. Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą. Lecz o dniu owym lub godzinie nikt nie wie, ani aniołowie w niebie, ani Syn, tylko Ojciec».

Oto słowo Pańskie.

 KOMENTARZ

Dzisiejsza liturgia może niektórych z nas napawać lękiem: „słońce się zaćmi..., gwiazdy będą padać z nieba i moce na nieba zostaną strząśnięte”. Słowo Boże jest dobrą nowiną, a nie informacją, której celem jest przestraszenie nas. Takich informacji, które napełniają nas lękiem na co dzień mamy wiele. Przyjrzyjmy się więc temu jaka jest dobra nowina, którą dzisiaj Bóg chce nam przekazać w niedzielnej Ewangelii.

W centrum tych wszystkich niezwykłych zjawisk, o których słyszeliśmy dzisiaj w Ewangelii jest osoba Jezusa Chrystusa. On jest Panem historii i tego wszystkiego, co będzie się działo po zakończeniu historii, czyli w wieczności. Blask słońca jest ledwie cieniem światła wobec blasku miłości Chrystusa. Dlatego słońce się zaćmi, gdy w swojej chwale przyjdzie Jezus. Odległość i niedostępność gwiazd, które nagle zaczynają spadać jest niczym wobec bliskości Jezusa do każdego człowieka.

Dzisiejsza Ewangelia nie jest przesłaniem, które chce nas napełnić lękiem. Jest to wezwanie do tego, abyśmy otworzyli nasze serce na obecność Jezusa. Ta bliskość nie dotyczy jednak wyłącznie końca czasów. Przykład kwitnącego drzewa figowego, które jest znakiem nadchodzącego lata jest dla nas zachętą, abyśmy byli w stanie właściwie rozpoznawać to, co się dzieje wokół nas i umiejętnie odnajdywać obecność Boga w naszym codziennym życiu. To zaproszenie nas do odczytywania znaków jest szczególnie aktualne w kontekście roku wiary, który teraz przeżywamy. Dzięki wierze jesteśmy w stanie dostrzec obecność Jezusa w naszym życiu. Człowiek, który wierzy widzi więcej. Człowiek, który wierzy widzi inaczej to samo, co inni którzy nie wierzą w Boga. Wiara pozwala nam na to, abyśmy we właściwy sposób interpretowali to co nas otacza.

Warto więc zapytać się czy dzisiaj mamy dostępne jakieś znaki, które pozwalają nam na to, aby dostrzec obecność Boga w naszym życiu i w tym świecie, który nas otacza?

Zacznijmy od gwiazd i przyrody, o których dzisiaj jest mowa w Ewangelii. Człowiek wierzący potrafi dostrzec obecność Boga w pięknie stworzenia. Otaczający nas świat jest dziełem Boga. Wskazuje na to harmonia przyrody i jej piękno, które potrafi zachwycić, jeżeli pozwolimy sobie na to, aby spojrzeć na nią nie tylko z perspektywy przedmiotu do wykorzystania, lecz daru – który możemy przyjąć. Być może zdarzyło się wam, że zwykły zachód słońca, lub urzekający w swojej prostocie kwiat, zachwyciły kogoś i wzbudziły myśl, że za tym musi stać Ktoś większy, Ktoś, kto tym wszystkim kieruje? Taka prosta myśl jest już pierwszym, może jeszcze niezbyt sprecyzowanym, ale już aktem wiary.

Drugim takim znakiem, o którym mówi dzisiejsza ewangelia to słowo Boga. Pomimo tego, że wypowiadanych słów nie widać, ponieważ gdy są wypowiadane to trafiają bezpośrednio do naszego umysłu i serca, to jednak istnieje możliwość zobaczenia słowa Bożego, a następnie słuchania. Jest to księga Pisma Świętego. Obecność Boga w naszym życiu możemy dostrzec przyjmując Jego słowo, które zostało spisane na kartach Biblii. Pismo święte możemy porównać do lampy na drogach naszego życia. Może się tak zdarzyć, że wiemy gdzie chcemy iść, lecz nie widzimy drogi, która prowadzi do celu. Słowo Boże ukazuje tę drogę. Tak więc przyjmując do naszego życia wskazania, jakie Bóg nam daje w Piśmie świętym jesteśmy w stanie kroczyć w pewny sposób na drogach naszego życia i bez lęku oczekiwać przyjścia Jezusa na końcu czasów. Słowo Boże uczy nas także co jest prawdziwe, a co jest kłamstwem. Jest to ważne szczególnie w dzisiejszych czasach, kiedy jesteśmy karmieni tak często kłamstwem, które przedstawiane jest nam jako prawda.

W dzisiejszej ewangelii jest także mowa o przyjściu Jezusa w chwale. Słowa te odnoszą się do sądu ostatecznego na końcu czasów. Słowo Boże jest jednak aktualne również dzisiaj. W czasie każdej Mszy Świętej śpiewamy „Święty, Święty, Święty, Pan Bóg zastępów, błogosławiony który idzie w imię Pańskie”. Trzecim znakiem obecności Jezusa, który przychodzi już teraz jest Eucharystia. W czasie każdej Mszy Świętej Jezus przychodzi w Swojej chwale, ale jednocześnie w taki sposób, aby chwała ta nie uczyniła nam krzywdy. Aby moce wstrząsające niebiosa nie zmiotły nas z powierzchni ziemi. To dokonuje się w każdej Mszy świętej. Tutaj Bóg oczekuje od nas umiejętności rozpoznawania obecności Jego Syna pod postacią chleba i wina. Gdy dzisiaj będziemy patrzeć na podniesioną Hostię i kielich z Krwią Pańską, bądźmy świadomi tego, że Syn Człowieczy jest blisko. Niech to będzie dla z nas wezwanie i zaproszenie, aby zwrócić się do Niego, powierzyć Mu intencje i sprawy, z którymi przyszliśmy dzisiaj do kościoła, może dla kogoś jest to wezwanie aby porzucić grzech i pozwolić, aby Jezus stał się rzeczywiście Panem jego życia poprzez przystąpienie do sakramentu pojednani i pokuty?

Módlmy się więc dzisiaj o żywą i szczerą wiarę, dzięki której będziemy w stanie dostrzec obecność Jezusa w naszym życiu i właściwie rozpoznawać znaki, jakie Bóg nam codziennie daje.